Blog: Werk jij niet bij Veilig Thuis?

Bij Veilig Thuis zijn we vaak kort bij iemand betrokken. Als de situatie veilig genoeg is, houdt onze bemoeienis op. Hoe mooi is het dan om later te horen dat het nog steeds goed gaat met iemand bij wie je een periode heel intensief betrokken bent geweest. Zeker als de situatie zorgelijk was, zoals bij tienermoeder Indra. Zij kon niet meer naar huis, uit angst voor klappen. Onderzoeker Willemijn vertelt in deze blog hoe ze Indra en haar dochter na jaren toevallig tegenkwam.

Als ik bij de tram sta te wachten, loopt er een jonge vrouw op me af. “Hé, werk jij niet bij Veilig Thuis?” Op haar arm heeft ze een meisje van een jaar of twee. Ik herken haar direct. Het is Indra. Ruim anderhalf jaar geleden hebben we heel intensief contact gehad. “Ik wil je bedanken voor toen, zegt ze. “Mijn dochter en ik hebben hier in de buurt een huisje met zijn tweeën en het gaat goed met ons!”

Toen…
Mijn gedachten gaan terug in de tijd. Het is vrijdagmiddag als ik word gebeld door de politie. Indra, een van mijn cliënten, zit op het politiebureau. Ik ben vanuit Veilig Thuis al enige tijd bij haar betrokken vanwege een melding over verwaarlozing van haar babydochter en ruzies met haar moeder. Om een andere reden is zij nu op het politiebureau beland. Ik ga meteen naar haar toe.

Indra zit klem
Op het politiebureau tref ik haar samen met haar dochtertje van drie maanden. Indra begint te vertellen. Ze durft niet meer terug naar huis. Ze zit klem tussen de liefde voor haar vriend, haar cultuur en de strenge regels van haar moeder. Ze is bang dat ze klappen krijgt als ze naar huis gaat. Haar moeder heeft al gedreigd dat er ook een tante aanwezig is die haar wel even een lesje zal leren. Gezien de voorgeschiedenis weet ik dat haar angst reëel is en dat we voor haar en haar dochter een andere plek moeten vinden.

Plek in de opvang
Ik bel verschillende instanties. Gelukkig is er plek voor haar en haar dochtertje bij een opvang voor tienermoeders. Ik breng hen daarheen en licht Indra’s moeder in, zij heeft namelijk gezag. Moeder zegt de zorgen die wij hebben niet te herkennen, maar gaat wel akkoord met de plaatsing.

Indra is pas 17, maar ondanks haar jonge leeftijd is zij heel zelfstandig. Ze heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel, zorgt goed voor haar dochter en gaat weer naar school. Omdat het goed gaat sluit ik het onderzoek bij Veilig Thuis af en draag de zorg voor Indra en haar dochter over aan de hulpverleners van de tienermoederopvang. Zij zullen haar verder begeleiden.

Nu
Ik heb in de loop der tijd nog wel eens aan hen gedacht, over hoe het met ze zou zijn. Hoe gaaf dat ik haar nu toevallig bij de tram tegenkom. Ik ben zo blij te horen dat het goed met ze gaat en ze een eigen plek heeft, samen met haar dochter. Ik bedank Indra op mijn beurt voor haar vertrouwen in mij destijds. Ik ben dankbaar dat ik naast haar heb mogen staan in die heftige periode van haar leven. Wat heb ik toch een mooie baan!